Ogłoszenie

UWAGA! Dzisiaj tzn. 2014.10.10 zostaje otwarte nowe forum "Sprawy Polskie".

  • Index
  •  » Historia
  •  » Rosyjska próba utworzenia bazy wojennej na Malcie

#1 2014-10-18 20:38:07

 przemex

Moderator

Punktów :   

Rosyjska próba utworzenia bazy wojennej na Malcie

http://polish.ruvr.ru/2014_10_17/Zakon- … emne-4516/

Zakon Maltański i próba Rosji wyjścia na Morze Śródziemne

Od czasów Piotra I pretensje do Morza Śródziemnego i walka przeciwko Turcji były podstawą negocjacji w sprawie współpracy Rosji i Zakonu Maltańskiego. W latach 1697-1698 z polecenia Piotra I rosyjski bojar Borys Szeremietiew podczas podróży do Europy odbył wyprawę na Maltę „przeciwko wrogom Krzyża Świętego wysuwających militarne pretensje do Malty”, jak to napisano w dekrecie Piotra I. Bojar, a następnie hrabia Boris Szeremietiew, stał się pierwszym rosyjskim kawalerem Zakonu.

Katarzyna II również rozumiała znaczenie Malty. Caryca przystąpiła do tajnych negocjacji z ówczesnym Wielkim Mistrzem Zakonu księciem Roganem i próbowała namówić go i Zakon do wzięcia udziału w wojnie Rosji z Turkami. Jednak przeciwko tego przymierza wystąpiła Francja grożąc, że jeśli Zakon nie zerwie sojuszu z Rosją, zabierze całe mienie, które posiadał on we Francji.

Okres ten był poważną próbą dla Zakonu Maltańskiego. Wraz z osłabieniem pozycji Turcji zainteresowanie nim zaczęło spadać. Kiedy wybuchła rewolucja francuska, władze rewolucyjne konfiskowały „dla dobra narodu” wszystkie posiadłości Zakonu.

Ale car Rosji Paweł I był życzliwy dla kawalerów Zakonu. Dwa miesiące po jego wstąpieniu na tron (1796 rok) między Rosją i Zakonem zostało zawarte porozumienie, na mocy którego Wielki Zakon Polski został włączony do Wielkiego Zakonu Rosyjskiego. Graf Giulio de Lida został mianowany na nadzwyczajnego ambasadora Zakonu w Rosji. Wraz z dokumentem ratyfikacyjnym de Lida przekazał carowi pismo od rycerzy z oficjalną prośbą, aby został ich patronem. Paweł I przyjął propozycję i od 20 listopada 1797 roku nosił tytuł „Protektora Zakonu”. Jednocześnie z katolickim, Paweł I założył także drugi Wielki Rosyjski Zakon dla rosyjskiej szlachty wiary prawosławnej, który nie został uznany przez rzymskiego papieża.

27 października 1798 na posiedzeniu Rady Generalnej Zakon przyjął Kartę o proklamowaniu rosyjskiego cara 70-tym Wielkim Mistrzem Joannitów. Chociaż Paweł nie był katolikiem, papież Pius VI w specjalnym liście dał swoje błogosławieństwo jego wyborowi: „Będziemy współpracować z dowolną władzą, która jest niezbędna <...>, aby Zakon mógł zostać przywrócony do swojej pierwotnej świetności”. Paweł I podarował Zakonowi jeden z pałaców w Petersburgu, który stał się znany jako „Zamek Rycerzy Maltańskich”. W nim mieściła się kancelaria, skarb Zakonu, apartamenty dla dygnitarzy i katolicka parafia św. Jana Chrzciciela.

9 marca 1801 roku w liście nowy papież Pius VII, który zastąpił zmarłego Piusa VI, odmówił przyznania Pawłowi I tytułu Wielkiego Mistrza. Rosyjskiego cesarza to nie zasmuciło. Nie był on Wielkim Mistrzem Suwerennego Zakonu św. Jana Jerozolimskiego „de iure”, ale według historyków Władimira Zacharowa i Władimira Czibisowa, autorów książki „Historia Zakonu Maltańskiego”, Paweł I, nie będąc Wielkim Mistrzem Suwerennego Zakonu św. Jana Jerozolimskiego „de iure”, de facto nadal nim kierował.

W 1798 roku Napoleon zajął szturmem Maltę i wypędził Kawalerów Maltańskich. Rycerze połączyli siły, aby kontynuować dzieło Zakonu i, pozbawieni własnego terytorium, znaleźli schronienie w Rosji. Paweł I uznał zaś za swój obowiązek, aby zwrócić rycerzom Maltę. W tym celu rosyjska flota razem z angielską i neapolitańską wprowadziły ścisłą blokadę wyspy. Ale Anglia dążyła do hegemonii w basenie Morza Śródziemnego i 25 sierpnia 1800 roku na Maltę weszły angielskie wojska.

W 1801 roku car Paweł I został zamordowany przez spiskowców, a pięć dni po wstąpieniu na tron​​ Aleksander I ogłosił, że przyjmuje Zakon Maltański pod swoją opiekę, choć nie chciał przyjmować na siebie godności Wielkiego Mistrza. Aleksander kontynuował dążenia do wciągnięcia Malty w orbitę rosyjskich wpływów.Stanowczo nalegał na wycofanie angielskich wojsk z Malty i zwrócenie wyspy jego prawowitemu właścicielowi - Zakonowi. Car również chciał utrzymać Zakon w orbicie wpływów rosyjskich. Oficjalnie zażądał od papieża zalegalizowania aktów Pawła I, jako Wielkiego Mistrza, i nadal nalegał, aby wybór nowego lidera Zakonu odbywał się w Petersburgu.

Jednak w 1802 roku w Amiens został podpisany traktat pokojowy Anglii z Francją, który przewidywał zwrócenie Zakonowi Malty i wybór Wielkiego Mistrza Kapituły Zakonu na Malcie. Nie mając możliwości sprzeciwienia się temu, Rosja nie uznała traktatu z Amiens, a kanclerz Nikołaj Rumiancew oświadczył: „Malta nie jest potrzebna Rosji”. Dlatego też nie był potrzebny także Zakon, który przestał istnieć w Rosji w 1810 roku. Wielki Zakon Rosyjski został zniesiony, a 20 listopada 1817 roku na mocy specjalnego dekretu rosyjskim poddanym zabroniono otrzymywać albo nosić krzyże maltańskie.

Celem podjętej przez Rosję próby ustanowienia kontroli nad Maltą było stworzenie własnej bazy morskiej w centralnej części Morza Śródziemnego. I w tym okresie, gdy Mistrzem Zakonu był cesarz Paweł, wydawał się on rzeczywisty. Później już Rosja nie widziała takiej możliwości. Jednak dzięki temu dawnemu strategicznemu dążeniu Rosji na Maltę Zakon uniknął likwidacji i przetrwał aż do dziś.

Offline

 
  • Index
  •  » Historia
  •  » Rosyjska próba utworzenia bazy wojennej na Malcie
Liczniki na bloga LICZNIK ODWIEDZIN

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.bociarze.pun.pl www.tempusnostrumest.pun.pl www.simr201019.pun.pl www.pedagogika-pop.pun.pl www.pandanda.pun.pl